Dag 3 Little rush,Topsnelheid, Schoenen uit
Door: André
Blijf op de hoogte en volg A.J.
27 Juli 2015 | Japan, Nikko
Na 44 minuten 'sneltreinen' , een overstap (30 minuten wachten) en 40 minuten boemelen, kwamen we in Nikko aan. Bij de touristinformation haalden we een buskaart die de hele dag geldig is. Je kan dan van de ene plek naar de andere met de World Heritage Bus die om de 10 minuten rijdt. Bij warm weer zoals vandaag was dat heel comfortabel. Bovendien, vanafa het station is het nog 1,8 km omhoog naar het gebiede waar de vele tempels staan.
Het is terecht werelderfgoed want de tempels zijn grot en vreselijk mooi. De eerste die we bezochten (eerst kaartje kopen!) stond in een verpakking van zo'n 9 verdiepingen hoog. Binnenin was men de tempel aan het restaureren en zijn delen te bewonderen. Bij een automaat vervolgens 4 koude flesjes water gehaald en verder naar boven gelopen. Bij de Tosho-gu lag de pris wel wat hoger maar er waren verschrikkelijk mooie gebouwen te zien.. Drie gebouwen die de Three Sacred Storehouses worden genoemd zijn een plaatje voor het oog. Het had van mij alles mogen zijn, de betekenis doet er niet toe wat het streelt je netvlies. Het ging steeds weer een paar trappen hoger en telkens weer een ander,bijzonder gebouw. Er wordt veel gerestaureerd en bij het meest recent gerestaureerde tempel moesten uiteraard de schoenen uit. Af en toe vraag ik me af wat erger is: een vuile mat of een door zweetvoeten doordrenkte mat. We liepen van tempel tot tempel en merken dat we onze lunch hadden overgeslagen. De Sultana's waren inmiddels al op maar dat kunnen twee pubers niet op teren uiteraard . Bij de kassa van de Tosho-gu Honden en Haiden (Hall of worship) vroegen we eerst maar 's waar we wat konden eten. Dat was gelukkig niet ver terug. Sylvia en Frank genoten er van een heerlijke Ramen, Thom en ik namen een vleesgerecht. Het werd superleuk opgediend en smaakte heerlijk. Goed gemutst dus naar de Honden en Haiden. Het was er inmiddels heel stil (4 uur) omdat alle dagjesmensen per touringcar en schoolkinderen al huiswaarts waren gekeerd. Heerlijk rustig dus rond het tempelcomplex gelopen.
Na 5 uur met de bus 1 -grote- halte richting dorp en weer uitgestapt. Thom wilde graag de boeddhaatjes zien met rode muts en slab (ter herinnering aan kinderen die zijn gestorven). Bovendien ligt dit langs de bergrivier die bizarre formaties heeft, als ware het gestold lava.
Op weg terug naar de 'grote' weg besloten Sylvia en ik vast de bus naar et station te nemen. Thom en Frank wilden per se nog langs de oude, rode brug. Het toeval wil dat wij ze vanuit de bus zagen lopen en zij ons ook!. Op het station even uitgepuft met een drankje (ja ja, weer uit de automaat) en toen kwamen de jongens er al weer aan. Onvermoeibare kerels zijn het!.
Om 18.21 uur de trein, overstappen op de Shinkansen en om 20.15 weer op station Ueno. Het is tevens een groot winkelcentrum met veel restaurants. Na enig zoeken vonden we een Japans restaurant. Vooral Thom werd erg verleid door de plastic Yakitori (zeg maar saté) dus de keuze was snel gemaakt. Vreemd genoeg in dit restaurant (maar dan zit je er al!) blijkt de amuse vooraf verplicht te zijn én 300 yen te kosten (ong 2,25 euro). Vreemde business maar dat werd later weer goed gemaakt. Ze vonden zelf dat we te lang op onze yakitori hadden moeten wachten, veel excuses dus, dus er kwam een rondje van de zaak. En dan gaat een tweede koud biertje er graag in! Het eten was verrukkelijk trouwens. Bij het afrekenen kwam een tweede verrassing want de dame kwam het bankbiljet ophalen net op het moment dat ik uit mijn broek de verschillende toegangskaartjes van alle Nikko-tempels tevoorschijn haalde. De dame wilde graag mijn 'ticket'zien ,maar dat was natuurlijk geen discount of restaurantticket uiteraard. Zij weg en weer terug. Wilde weer die toegangskaartjes zien. Maakte duidelijk dat ze ook in Nikko was geweest. Zij weer weg en kwam terug met wisselgeld. De nota was weer wat lager geworden. Thom vroeg zich af of we nog toegangskaartjes van het Rijksmuseum bij ons hadden. Wie weet wat het oplevert.
Met de metro naar Asakusa. Daar nog even de mooi verlichte toegangspoort op de foto gezet, een drankje bij de Seven-Eleven gehaald (en gelijk gepind) en daarna naar het hotel gelopen. Met z'n vieren op onze kamer gezeten. Zolang niemand beweegt in deze kast is er niets aan de hand maar als er 1 gaat lopen , komt iedereen in beweging om plaats te maken voor de ander. Stil zitten, lezen en uitpuffen met een drankje. Ik maak van de gelegenheid gebruik om online kaartjes voor het robot-restaurant te boeken. Dat is een robotshow met eten erbij. We lazen dat in een verslag van andere Nederlanders én in een brochure. Thom en Frank zagen het wel zitten. Geregeld dus.
De dag eindigt hier met het opladen van alle apparaten, overzetten van foto's naar laptop en schrijven van dit verslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley