Dag 4 Cirkelzagen, lopende band, robots
Door: André
Blijf op de hoogte en volg A.J.
28 Juli 2015 | Japan, Nikko
Enkele tientallen foto's later kwamen we in een straatje achter de visafslag in een sushirestaurant terecht. Met lopende band en een heldere plaatjesmenu. Een geplastificeerde A4 toonde alle soorten sushi en de kleurcode van de bordjes gaf de prijs aan. Nu was het dus zaak goed op de kaart te kijken én op de lopende band want als je treuzelt, gaat het bordje je neus letterlijk voorbij en moet je weer een rondje wachten. Vis als ontbijt, wie had dat ooit kunnen dromen. Thom en Frank in ieder geval niet. Beide geen grote viseters dus dit was wel bijzonder. En om het nog gekker te maken dronk ik er maar meteen een biertje bij. Met z'n 4-en voor ruim 3000 yen ontbeten (ong 22 euro).
Het is onze laatste dag in Tokyo en we willen zowel dingen bekijken als een beetje rustig aan doen. Dat is dus een dilemma. De keizerlijke tuinen of de Tokyo Tower?. Het wordt de Tokyo Tower, een kopie van de Eiffeltoren. Met 1 metrolijn erheen (= comfortabel) . Het weer is heIïg en warm dus het uitzicht is niet echt grandioos. We besluiten een kaartje tot de 1e verdieping te nemen. 150 meter is hoog genoeg vinden we.. Naar alle kanten zien we voor zover we kunnen, alleen maar stad, stad, stad. Geeneens een mooie stad want de stadbouw is in feite een rommeltje. Waarschijnlik het resultaat van een niet gerichte stadsplanning mbt bouwen. Hoogbouw en laagbouw naast elkaar maken het rommelig als het ware. Zou je alle hoge gebouwen clusteren, zei Frank, dan heb je waarschijnlijk Manhattan in het kwadraat.
Op de begane grond was een foodplaza waar Thom zijn ontbijt aanvulde met een hamburger, ik eindelijk een kop koffie had en Frank en Sylvia een megapancake "crème-brûlée" + ijs en slagroom moeiteloos wegwerkten. Op die manier werd het sushi-ontbijt aangevuld en werd dit een lunch.
Rond 2 uur waren we in ons hotel om even bij te komen én om Thom op z'n gemak de inschrijving voor zijn master te laten regelen.
Terwijl Sylvia en Thom een powernapje doen, amuseren Frank en ik ons met de laptop en de smartphones.
Met de Oedo-line rechtstreeks naar Shinjuku waar dat robotrestaurant. Je vergist je dan toch weer in afstanden: de metro is ruim 20 minuten onderweg en het station waar we aankomen is beregroot. We bestuderen de ingangen/uitgangen, Thom vindt de snelste route en op tijd komen we bij de show. Het is een vreselijk schreeuwerige en kleurrijke omgeving. Als je gevoelig bent voor flitsende neonreclames, moet je hier niet komen. De show is in de kelder, er zijn twee tribunes van 3 rijendie tegenover elkaar staan. Achter de tribunes over de volle breedte tv-schermen. Over de show en het eten kan ik kort zijn: prijs/kwaliteit verhouding is volledig scheef. Ons eten is een Bento-box (is te doen maar vult niet), de show is erg kitscherig en erg Japans. Het zijn de monsters tegen de kungfu-panda's, de goeden tegen de kwaden, en metaal tegen pluche. Tijdens 'scenewisselingen' werd popcorn, drank, snoep ed aanbevolen alsof je op een festivalterrein bent. Ambulant dus inclusief een mannetje met een kassa op wieltjes. Tijdens die scenewisselingen stond er steevast iemand met een groot bord waarop in het Engels stond dat je nu nog even naar de wc kon maar als je te laat terugbent, moet je 15 minuten wachten. De show eindigde met een paar dansende Godzilla's en hyperactieve danseressen die Japanse versies van Michael Jackson nummers brachten. Na deze aanslag op netvlies en trommelvlies, liepen we door de drukke neonverlichte straatjes. We zagen er heel veel eettentjes en vonden uiteindelijk Shinjuku leuker dan Shibuya, die andere drukke wijk. Mijn oog viel op Labi, een soort mediamarkt en stelde Frank voor daar te gaan kijken naar een GoPro. ZO gezegd, zo gedaan. Sylvia en Thom bleven in de buurt. We zien elkaar wel over 30 minuten.
Frank heeft geluk: ze hebben er eentje voor hem, dus gadget-Frank kan vanaf vandaag aan de slag. Ik koop nog een kleine SD-kaart want hier rondlopen met een camera zonder kaartje, heeft weinig nut.
We zien elkaar weer. Sylvia en Thom hebben een superleuk stabarretje gevonden. We drinken er een biertje, eten er wat yakatoris en amuseren ons best in dit tentje van 10 vierkante meter met een keuken, bartafels, 6 personeelsleden en 12 klanten. Dit moeten we vaker doen.!
Na een lange metrorit weer terug om op de kamer het verslag bij te schrijven én ons gereed te maken voor de trip naar Hakone morgen
-
28 Juli 2015 - 10:43
Pieter:
Dat is vroeg op de dag voor ons om een update te krijgen. Alles gaat dus nog steeds goed. Moeten jullie morgen vroeg weg en hoe gaat de reis verder? Vliegen of treinen. Er staat mij bij dat jullie gaan treinen. En dan vooral op tijd zijn. -
28 Juli 2015 - 17:36
A.J. Hoogmoed:
Heeft te maken met tijdsverschil. Ging laatst laat slapen en we zijn vandaag 's middags teruggeweest in het hotel. Hopelijk vindt pa de verhalen leuk. Ik denk best wel veel aan hem (en aan ma nu ik hier zo rondloop en allerlei souvenirs zie die zij zo leuk zou vinden))
Woensdag naar Hakone. Op zich niet ver weg maar wel met bagage in metro, in de Japanse TGV (Shinkansen) en een soort boemeltrein.
Na 2 nachten in Hakone weer met trein op pad. Naar Matsumoto. Daar 3 dagen een auto. En inderdaad: vooral op tijd zijn!!! Amuseren ons trouwens prima: droog weer, wel erg warm dus veel zweten. Maar superbijzonder allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley