Dag 12. Treinen en diner op niveau
Door: André
Blijf op de hoogte en volg A.J.
05 Augustus 2015 | Japan, Hiroshima
Dag 12. Treinen en diner op niveau
Frank en ik hebben heerlijk geslapen vannacht vanwege de klaverjasoverwinning van gisteravond. Het staat nu 5-1. Onze tegenstanders slapen ook lekker maar dan kan ook te maken met het lekkere eten van gisteravond. Hiervoor trouwens nog een woord van dank aan opa die dit heeft gesponsord. De foto's leveren het bewijs dat het zeer smakelijk was,
De wekker ging vroeg en dat was eigenlijk alleen maar om alles wat uit de selfinflating koffers was gebarsten er weer zonder vacuumpomp er in te krijgen. Gelukkig is Sylvia hier ijzersterk in want die weet precies in welke uithoek van welke koffer de sokken en onderbroeken liggen. Het ontbijt slaan we over hier. Is geen ramp. We gaan het doen met dingen die we al bij ons hebben zoals koeken en donutsen. Met de waterkoker maken we koffie en thee. Rond half negen met de auto op pad. We zetten de navigatie op HOME zodat-ie ons probleemloos naar Times Car Rentals in Matsumoto kan brengen. Vijftig kilometer draaien door de bergen, inclusief veel, soms zeer smalle, tunnels. Ze noemen het de Japanse Alpen maar met de auto heb je meer het idee juist de ingewanden van die Alpen te zien. Soms zijn er mooie vergezichten maar is er geen stopplaats voor een fotootje. Eenmaal lukte dat gelukkig wel.
Voor de zoveelste dag is het nog steeds het land van de rijzende/reizende zon. Daar waar we zijn schijnt iedere ochtend de zon. De hitte varieert en, als we het goed hebben kunnen lezen op de Nederlandse websites, hebben we de afgelopen dagen delen van de hittegolf meegemaakt die het gebied rond de steden Tokyo en Osaka teisterde. Los van een klein buitje in Hakone (op het meer) en in Takayama eergisteren, hebben we geen klagen. Vandaag zelfs een graadje of 25 bij het opstaan en dat is een groot verschil met de 39 graden afgelopen weekend in Matsumoto
De trip ging vlot en onze geplande trein van 10.50 uur zullen we makkelijk halen. Vlak voor Matsumoto nog even voltanken bij de Shell waarbij uiteraard al het werk voor je wordt gedaan door een diepbuigende dame dit keer. Ik zette Thom en Sylvia met de bagage af voor het station, vlakbij Vie de France waar we dan gaan ontbijten. Frank en ik brachten de auto terug. Was snel afgehandeld: twee mannetjes holden buigend rond de auto op zoek naar beschadigingen maar dat was tevergeefs. We hebben zonder problemen de afgelopen dagen zo'n 400 km gereden (tegen 39 liter benzine trouwens). Met z'n viertjes weer bij Vie de France ontbeten. Lekkere croissantjes en pains au chocolat. Met een koffie/thee en stukje fruit erbij een prima start vooronze treindag. Thom regelde de reserveringen voor de trip die we al via de app Japan Trains hadden uitgezocht: om 10.50 met de limites express naar Nagoya (aankomst 13.01 uur) en dan in 10 minuten overstappen op de shinkansen genaamd hikari naar Okayama. De overstaptijd is krap als je van perron moet wisselen. Echter, het liep als een speer en we hadden zelfs tijd om op het perron bij een kiosk wat drankjes te kopen. Om exact 13.11 kwam de trein binnenrijden, we installeerden ons voor een rit van ruim 2 uur. Het is tevens het moment om te lunchen met de broodjes die we bij Vie de France hebben gekocht. De overstap in Okayama is minder complex: 25 minuten de tijd om van perron 21 op perron 22 te komen!. Eitje dus. Even wachten in de airco-wachtkamer want het is naarmate we zuidelijker gaan, aanmerkelijk warmer aan het worden. Om kwart voor 3 weer verder voor de laatste 40 minuten naar Hiroshima. Direct bij aankomst is al zichtbaar dat het een moderne stad is, net zoals Rotterdam na het bombardement opnieuw is opgebouwd. Ruimte, moderne gebouwen, brede straten. Na kort zoeken vonden we de shuttlebus naar het Prince Hotel. Eigenlijk een gewone touringcar vol gasten + bagage waar de behulpzame Japanse dame zich een breuk aan tilde. Thom zette zelf onze koffer maar in het ruim. Twintig minuten later stonden we in de gigantische lobby van het 4-sterrenhotel. De jongens keken hun ogen uit. Wij ook want door de fantastische aanbieding die we bij het boeken hadden, zitten we nu voor relatief weinig op een vierpersoonskamer. Deze is ruim en luxe. Bovendien in de punt van het hotel (de kamer heeft dan ook een taartvorm) met hele grote ramen. Het uitzicht op de baai is vanaf de 9e etage waar we zitten, fenomenaal. De badkamer is ook zodanig ingericht dat je vanuit bad een panoramische blik op de zee hebt. Hiroshima ligt aan de andere kant van het gebouw. We zien dit vanuit het restaurant/bardeel op de 23e etage. De zon gaat net onder en we genieten van het schouwspel onder het genot van een viersterrengeprijsd biertje. Daarvoor zijn dan wel talloze buigende Japanners voor je aan de slag! Vanuit onze hoge positie zien we regelmatig politie met zwaailichten (escortes) van en naar de hotelingang beneden gaan. We realiseren ons later dat het waarschijnlijk allerlei vips zijn die morgen de herdenking bijwonen in het Peace Memorial Park. Start daar om 8 uur dus we moeten nog wel even informeren hoe we daar kunnen komen.
Het hotel ligt op een schiereiland en een heel eind van het centrum. Niet echt handig als je bijvoorbeeld buiten de deur wilt eten. Gelukkig heeft het hotel restaurants op de begane grond, de 20e, 21e, 22e en 23e etage. We lopen ze af. Op de begane grond vragen we om info rondom een lokale bus en we banen ons een weg door hordes bezoekers (schoolkinderen met name) en lui in zwarte pakken met oortjes die iedereen aankijken. Alle restaurants zijn aan de prijs (wat wil je op dit sterrenniveau !) maar we besluiten de chinees op de 21e te nemen. De Japanner op de 20e was echt te duur, het steackhouse op de 22 was met de lift onbereikbaar (zitten daar de VIPS?) en op de 23e waren we al geweest.
Het eten smaakte prima en het uitzicht aan die kant van het gebouw was wederom weer prachtig. Zelfs in het donker. In de kamer maken we ons gereed voor de nacht want we willen de eerste bus van 6.57 uur nemen (!). Dat wordt dan vroeg naar bed. Vlak voor sluitingstijd halen we beneden in de lobby, waar een minisupermarkt zit (ook wel convenient store genoemd) wat spullen voor het ontbijt. Velen voor ons hebben dat gedaan want de voorraad sandwiches is al op. We nemen wat cakejes en donuts mee. Op de kamer kunnen we in ieder geval koffie en thee maken.
Frank en ik hebben heerlijk geslapen vannacht vanwege de klaverjasoverwinning van gisteravond. Het staat nu 5-1. Onze tegenstanders slapen ook lekker maar dan kan ook te maken met het lekkere eten van gisteravond. Hiervoor trouwens nog een woord van dank aan opa die dit heeft gesponsord. De foto's leveren het bewijs dat het zeer smakelijk was,
De wekker ging vroeg en dat was eigenlijk alleen maar om alles wat uit de selfinflating koffers was gebarsten er weer zonder vacuumpomp er in te krijgen. Gelukkig is Sylvia hier ijzersterk in want die weet precies in welke uithoek van welke koffer de sokken en onderbroeken liggen. Het ontbijt slaan we over hier. Is geen ramp. We gaan het doen met dingen die we al bij ons hebben zoals koeken en donutsen. Met de waterkoker maken we koffie en thee. Rond half negen met de auto op pad. We zetten de navigatie op HOME zodat-ie ons probleemloos naar Times Car Rentals in Matsumoto kan brengen. Vijftig kilometer draaien door de bergen, inclusief veel, soms zeer smalle, tunnels. Ze noemen het de Japanse Alpen maar met de auto heb je meer het idee juist de ingewanden van die Alpen te zien. Soms zijn er mooie vergezichten maar is er geen stopplaats voor een fotootje. Eenmaal lukte dat gelukkig wel.
Voor de zoveelste dag is het nog steeds het land van de rijzende/reizende zon. Daar waar we zijn schijnt iedere ochtend de zon. De hitte varieert en, als we het goed hebben kunnen lezen op de Nederlandse websites, hebben we de afgelopen dagen delen van de hittegolf meegemaakt die het gebied rond de steden Tokyo en Osaka teisterde. Los van een klein buitje in Hakone (op het meer) en in Takayama eergisteren, hebben we geen klagen. Vandaag zelfs een graadje of 25 bij het opstaan en dat is een groot verschil met de 39 graden afgelopen weekend in Matsumoto
De trip ging vlot en onze geplande trein van 10.50 uur zullen we makkelijk halen. Vlak voor Matsumoto nog even voltanken bij de Shell waarbij uiteraard al het werk voor je wordt gedaan door een diepbuigende dame dit keer. Ik zette Thom en Sylvia met de bagage af voor het station, vlakbij Vie de France waar we dan gaan ontbijten. Frank en ik brachten de auto terug. Was snel afgehandeld: twee mannetjes holden buigend rond de auto op zoek naar beschadigingen maar dat was tevergeefs. We hebben zonder problemen de afgelopen dagen zo'n 400 km gereden (tegen 39 liter benzine trouwens). Met z'n viertjes weer bij Vie de France ontbeten. Lekkere croissantjes en pains au chocolat. Met een koffie/thee en stukje fruit erbij een prima start vooronze treindag. Thom regelde de reserveringen voor de trip die we al via de app Japan Trains hadden uitgezocht: om 10.50 met de limites express naar Nagoya (aankomst 13.01 uur) en dan in 10 minuten overstappen op de shinkansen genaamd hikari naar Okayama. De overstaptijd is krap als je van perron moet wisselen. Echter, het liep als een speer en we hadden zelfs tijd om op het perron bij een kiosk wat drankjes te kopen. Om exact 13.11 kwam de trein binnenrijden, we installeerden ons voor een rit van ruim 2 uur. Het is tevens het moment om te lunchen met de broodjes die we bij Vie de France hebben gekocht. De overstap in Okayama is minder complex: 25 minuten de tijd om van perron 21 op perron 22 te komen!. Eitje dus. Even wachten in de airco-wachtkamer want het is naarmate we zuidelijker gaan, aanmerkelijk warmer aan het worden. Om kwart voor 3 weer verder voor de laatste 40 minuten naar Hiroshima. Direct bij aankomst is al zichtbaar dat het een moderne stad is, net zoals Rotterdam na het bombardement opnieuw is opgebouwd. Ruimte, moderne gebouwen, brede straten. Na kort zoeken vonden we de shuttlebus naar het Prince Hotel. Eigenlijk een gewone touringcar vol gasten + bagage waar de behulpzame Japanse dame zich een breuk aan tilde. Thom zette zelf onze koffer maar in het ruim. Twintig minuten later stonden we in de gigantische lobby van het 4-sterrenhotel. De jongens keken hun ogen uit. Wij ook want door de fantastische aanbieding die we bij het boeken hadden, zitten we nu voor relatief weinig op een vierpersoonskamer. Deze is ruim en luxe. Bovendien in de punt van het hotel (de kamer heeft dan ook een taartvorm) met hele grote ramen. Het uitzicht op de baai is vanaf de 9e etage waar we zitten, fenomenaal. De badkamer is ook zodanig ingericht dat je vanuit bad een panoramische blik op de zee hebt. Hiroshima ligt aan de andere kant van het gebouw. We zien dit vanuit het restaurant/bardeel op de 23e etage. De zon gaat net onder en we genieten van het schouwspel onder het genot van een viersterrengeprijsd biertje. Daarvoor zijn dan wel talloze buigende Japanners voor je aan de slag! Vanuit onze hoge positie zien we regelmatig politie met zwaailichten (escortes) van en naar de hotelingang beneden gaan. We realiseren ons later dat het waarschijnlijk allerlei vips zijn die morgen de herdenking bijwonen in het Peace Memorial Park. Start daar om 8 uur dus we moeten nog wel even informeren hoe we daar kunnen komen.
Het hotel ligt op een schiereiland en een heel eind van het centrum. Niet echt handig als je bijvoorbeeld buiten de deur wilt eten. Gelukkig heeft het hotel restaurants op de begane grond, de 20e, 21e, 22e en 23e etage. We lopen ze af. Op de begane grond vragen we om info rondom een lokale bus en we banen ons een weg door hordes bezoekers (schoolkinderen met name) en lui in zwarte pakken met oortjes die iedereen aankijken. Alle restaurants zijn aan de prijs (wat wil je op dit sterrenniveau !) maar we besluiten de chinees op de 21e te nemen. De Japanner op de 20e was echt te duur, het steackhouse op de 22 was met de lift onbereikbaar (zitten daar de VIPS?) en op de 23e waren we al geweest.
Het eten smaakte prima en het uitzicht aan die kant van het gebouw was wederom weer prachtig. Zelfs in het donker. In de kamer maken we ons gereed voor de nacht want we willen de eerste bus van 6.57 uur nemen (!). Dat wordt dan vroeg naar bed. Vlak voor sluitingstijd halen we beneden in de lobby, waar een minisupermarkt zit (ook wel convenient store genoemd) wat spullen voor het ontbijt. Velen voor ons hebben dat gedaan want de voorraad sandwiches is al op. We nemen wat cakejes en donuts mee. Op de kamer kunnen we in ieder geval koffie en thee maken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
