Je kan de pot op hier

Op de een of andere manier zijn de Japanners geobsedeerd door een goede beheersing van de stoelgang, dat wil zeggen de afronding ervan. Naar het toilet gaan, is geen gebeurtenis waar je lichtzinnig over moet denken. Niet zoals wij in het wetsen ("ik ga even naar het toilet", met of zonder tijdschrift) maar weloverwogen en met beleid. Ten eerste zal men de brildeksel moeten opklappen want die is door je voorganger uiteraard braaf naar beneden gedaan. Dat gaat niet met een klap maar de neergang wordt hydraulisch geremd. Bij het plaatsnemen op de bril zijn verschillende opties mogelijk: de bril kan al verwarmd zijn, er kan bij het plaatsnemen een discreet piepje worden gehoiord of er vindt al een kleine ruisende voorspoeling plaats in de pot. Na deze opening wordt het tijd voor de grote of kleine boodschap. Dat is tevens het moment om het bedieningspaneel te bestuderen waarmee men de het toiletbezoek kan gaan afronden. Er zijn toiletten waarbij de knoppen in een soort armleuning ter hoogte van de wc-bril zijn ingebouwd. Voor brede westerlingen een obstakel want het is dan lastig de kleine knopjes ter hoogte van de linker- of rechterbil goed af te lezen. In het ergste geval heeft men met een van de billen al een knopje geactiveerd nog voordat de boodschap gestart is!. Er zijn erg sophisticaed toiletten in hotels maar ook in het openbaar, die een uitgebreid bedieningspaneel aan de muur hebben. Een stuk makkelijker leesbaar uiteraard want ze zijn meestal op ooghoogte aangebracht. Wat is er zoal mogelijk? Ten eerste is er een ikoontje dat een onheilspellende straat laat zien die natuurlijk gericht is op die ene plek tussen de billen. Mijn Gardena tuinsproeier heeft ook zo'n ikoontje en ik weet dat ik in die stand de bladeren van mijn rozestruik kan wegspuiten. Dat knopje probeer je dus niet als eerste uit! Je wil immers niet bij de EHBO gaan uitleggen dat je plots van je aambeien af bent maar nog wel pijn hebt!. Gelukkig zit er een knopje onder dit ikoontje dat een - en een + aangeeft waarmee je de kracht kan regelen. Hopelijk is daarvoor al een keuze gemaakt met de blauwe en rode knop voor de temperatuur van het water. Naast dit brandspuitikoon zit een douche-ikoon. Het oogt een stuk vriendelijk en met de juiste stand tussen blauw en rood, moet dit een stuk prettiger aanvoelen. Tenslotte zijn er toiletten (met name bij die in openbare ruimtes) die een audiodeel bevatten. Hiermee kan men de geluiden die men zelf produceert neutraliseren met een soort ruis. Afhankelijk van wat je eigen lichaam en darmen aangeven (gevoelsmatig) kan je het volume op hoog of laag zetten. Het zal niemand verbazen dat er ook nog een houder is waarin een wc-rol zit. Al opties ten spijt, een afrondende schoo- en droogblaasoptie ben ik nog niet tegengekomen. Het oude vertrouwde wc-papier is gelukkig nog steeds aanwezig. Ook al heeft het de dunte van het rijstpapier in Japanse schuifdeuren en is het één grote rol van 100 meter, het werkt en het rondt de boel keurig af.
De eerste keer dat men op een dergelijk toilet zit, is het spannend om te weten wat er onder je gaat gebeuren als je op een van de knopjes drukt. Het gevoel van een onzichtbare hand die je intieme delen beroert is duidelijk aanwezig maar bij een tweede en volgende bezoek, treedt er een gewoonte op,. Op den duur wordt naar het toilet gaan zelfs prettig en kijk je onbewust in winkels naar de prijs van dit soort wc-potten. Hoe duur zouden ze in Nederland zijn? Worden ze in Nederland wel verkocht?
De toiletpotten zoals zojuist geschetst zijn niet voorbehouden aan hotels of restaurants maar zijn ook te vinden in openbare toiletten. Daarvan zijn er in Japan heel erg veel. Waar je ook bent, er is altijd wel een openbaar toilet te vinden. Altijd schoon en soms van een voorzieningenniveau waar bijvoorbeeld een Franse camping jaloers op kan zijn. Meest fraaie voorbeeld trof k aan in Takayama waar een invalidentoilet alles had om een invalide maar ook kleine kinderen, optimaal te verzorgen, tot en met een douche toe.